کد مطلب:162492 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
عاشق اصفهانی
آقا محمد اصفهانی متخلص به «عاشق» به سال 1111ه.ق. در اصفهان متولد شد. او از شاعرانی است كه در قرن دوازدهم هجری به مخالفت با طرز شاعری قرن دهم و یازدهم كه معروف به سبك هندی است برخاسته و سبك شاعران قدیم خراسان و عراق را تجدید كرده اند. دیوان غزلیاتش مشهور و در غزل پیرو شاعران قرنهای هفتم و هشتم هجری است. [1] .
آن روز گشت خون دل ما به ما حلال
كآلوده چرخ، پنجه به خون نبی و آل
صد قرن بگذرد اگر از دور آسمان
از جبهه ی جهان نرود گرد این ملال
بیرون نرفت گر ز تنم جان، غریب نیست
این ماجرا تمام نگنجید در خیال
با این دو چشم تر چه قدر خون توان فشاند
گیرم رود به گریه مرا عمر، ماه و سال
یك عمر چیست؟ گر بودم صد چو عمر نوح
كم باشد از برای چنین ماتمی مجال
بیش از هزار سال شد اكنون كه ماتم است
از بهر او هنوز چنین ماتمی كم است
در خون كشیده پیكر دارای دین ببین
از تن جدا فتاده سر نازنین ببین
شهباز عرش را به هوای دیار قدس
در خون خویش بال فشان در زمین ببین
زین گرگ سالخورده كه در خون كشیده است
نور دو چشم شیر خدا را به كین ببین
طفلان خردسال حرم را نظاره كن
بر چشمشان ز شوق پدر آستین ببین
در خیمه ی حرم ز یتیمان فغان نگر
در آن میانه، ناله ی روح الامین ببین
نور دو چشم فاطمه و بوتراب كو؟
تاریك گشت هر دو جهان، آفتاب كو؟
غلمان و حور تعزیه دارند و سوگوار
ای روزگار، سید اهل شباب كو؟
زین العباد را كه به زنجیر می كشند
جد بزرگوار كجا رفت و باب كو؟
آن روز گشت خون دل ما به ما حلال
كآلوده چرخ، پنجه به خون نبی و آل
صد قرن بگذرد اگر از دور آسمان
از جبهه ی جهان نرود گرد این ملال
بیرون نرفت گر ز تنم جان، غریب نیست
این ماجرا تمام نگنجید در خیال
با این دو چشم تر چه قدر خون توان فشاند
گیرم رود به گریه مرا عمر، ماه و سال
یك عمر چیست؟ گر بودم صد چو عمر نوح
كم باشد از برای چنین ماتمی مجال
بیش از هزار سال شد اكنون كه ماتم است
از بهر او هنوز چنین ماتمی كم است
در خون كشیده پیكر دارای دین ببین
از تن جدا فتاده سر نازنین ببین
شهباز عرش را به هوای دیار قدس
در خون خویش بال فشان در زمین ببین
زین گرگ سالخورده كه در خون كشیده است
نور دو چشم شیر خدا را به كین ببین
طفلان خردسال حرم را نظاره كن
بر چشمشان ز شوق پدر آستین ببین
در خیمه ی حرم ز یتیمان فغان نگر
در آن میانه، ناله ی روح الامین ببین
نور دو چشم فاطمه و بوتراب كو؟
تاریك گشت هر دو جهان، آفتاب كو؟
غلمان و حور تعزیه دارند و سوگوار
ای روزگار، سید اهل شباب كو؟
زین العباد را كه به زنجیر می كشند
جد بزرگوار كجا رفت و باب كو؟
[1] خلاصه از فرهنگ معين.